Zobacz, jak nocka stąpa przez niebo,
odbija wzory na czarnym szlaku,
zostawia ślady – księżyc i srebro,
gwiezdne odciski, tajemne znaki.
Tutaj się mlekiem żywiąc, niechcący
rozlał łyżeczkę białego płynu
mały Herkules, co wyrósł z brzdąca
na bohatera prześwietnych czynów.
Tam – wielki wóz już mruga trapezem,
gotów na podróż w senną przygodę,
wrzućmy na pokład plecak i jeszcze
srebrny trzewiczek na prawą nogę.
A w bok od wozu cicho, promiennie
inne gwiazdeczki – lśnią, choć usnęły.
Tulą się całkiem jak my do siebie.
W nogach śpi kotek, kłębuszek wełny.