Stoi w pokoju zielona pani,
srebra i złota bez liku na niej,
migocą gwiazdki, szyszki, serduszka,
zajączek dumnie wystawia uszka.
Mikołaj z workiem patrzy ciekawie,
co też tam jeszcze w zielonej trawie.
Pajace stroją figle niemałe,
krasnale trąbią Bogu na chwałę.
Srebrne ma włosy zielona pani,
bombek, słodyczy bez liku na niej.
Łańcuchy dumnie wkoło zwisają
i dostojności pani dodają.
Na głowie gwiazda świeci wysoko,
by swoim blaskiem ucieszyć oko.
Pokój dla duszy, radość dla ciała,
bo tam na sianku dziecina mała
przybyła na świat bardzo uboga,
choć zima była mroźna i sroga,
by nas wybawić z czarta przemocy,
co roku wraca wśród cichej nocy.
I każde dziecko dzisiaj się cieszy,
Jezuska w żłobie powitać śpieszy.
On w twoim domu też się narodził,
poproś, by został z tobą na co dzień.