Słuchaj uważnie, mój mały synu,
dzisiaj opowiem baśń do poduszki,
jak w świecie dzieci z dobroci słyną
skrzaty, krasnale i dobre wróżki.
Mieszkają z nimi w małych pokojach,
w nocy śpią w szafie, nikt ich nie widzi,
lecz chronią dzieci, kiedy się boją
i mówią, czego trzeba się wstydzić.
Kiedyś, przed laty, choć byłem duży,
słyszałem szmery za moim łóżkiem,
coś tam szeptało, że mi powróży
i zobaczyłem przepiękną wróżkę.
Przepowiedziała mi z ręki przyszłość:
zamieszka chłopiec pod twoją strzechą,
i widzisz, synu, co z tego wyszło:
wnet się zjawiłeś, moja pociecho.
Ja nawet teraz wciąż w bajki wierzę,
w moim pokoju bywają duszki,
zawarłem z nimi ważne przymierze,
gdy jeszcze byłeś bardzo maluśki.
Czy cię dość kocham – czasem ich pytam,
jak moje życie mam z tobą dzielić,
gdzie tajemnica szczęścia ukryta?
Mówią mi – mędrcy też nie wiedzieli.