Przyjaciółka nie zdarza się nagle,
beczkę soli musicie zjeść razem.
Ona skrzydła ci przypnie i żagle,
namaluje dla ciebie obrazek.
Jak Ariadna w labiryncie,
gdy się zgubisz zamaszyście,
poda zbawczą nić.
Nie odrobi za ciebie zadania,
lecz wyjaśni zawiłą algebrę,
byś w przyszłości umiała już sama
pokonywać trudności, gdy będą.
Rozwiązywać te równania,
znaleźć iksy do szukania,
szepnie złotą myśl.
Przyjaciółka nie powie ci: głupia!
Będzie z tobą na dobre i lepsze.
Nawet jeśli się zżyma i tupie,
jest dla ciebie jak świeże powietrze.
Twoja wierna powierniczka,
bratnia dusza jak siostrzyczka,
mówisz – masz, i trwasz.
Przyjaciółka policzy ci piegi,
i pochwali aparat na zębach,
w razie czego – pożyczy pepegi,
nigdy na nic nie każe przysięgać.
Splecie włosy w dwa warkocze,
zawsze szczerze patrząc w oczy
wdzięcznie powie tak.
Nie odwróci się z byle powodu.
Nawet jeśli zawiedzie humorek,
z chęcią skoczy do kina, na lody,
w jakąś środę słoneczną czy wtorek.
Nie ma takiej w Internecie,
nie odnajdziesz w całej sieci.
Żywy ktoś, to COŚ!